عایق صدا در آپارتمان
عایق صدا در آپارتمان : مبحث 18 مقررات ملی ساختمان تحت عنوان عایق بندی و تنطیم صدا برای نخستین بار در سال 1379 تدوین شد.
صدا یک موج مکانیکی است که در گازها ، مایعات و جامدات منتشر می شود.
صدا را می توان به صورت حرکات موجی در یک فراگیر کشسان و یا به عنوان محرک حس شنوایی تعریف کرد.
گستره بسامدی امواج صوتی قابل شنیدن ، بین 20 تا 20000 هرتز است.
در دیوار های جدا کننده به دلیل ضخامت کم تیغه ها و همچنین عدم استفاده از عایق تراگسیل صدا به راحتی صورت می گیرد.
هر گاه جدا کننده ای به وسیله ی امواج صوتی هوابرد به ارتعاش درآید، نحوه انتقال صدای اولیه به فضای مورد نظر را تراگسیل
صدای هوابرد از طریق آن جدا کننده گویند.
مانند صدای همسایه مجاور در حین صحبت کردن با تلفن که به راحتی انتقال می یابد.
شاخص کاهش صدا برای عایق صدا بیانگر میزان صدابندی جدا کننده در برابر صدای هوابرد است.
هنگامی که موج صوتی با سطحی برخورد می کند بخشی از آن بازتاب شده و به محیط انتشار صوت باز میگردد .
که این فرآیند همان انعکاس یا پژواک صوت نام دارد.
مقداری از صوت انتشار یافته جذب می شود و در درون جداره توان خود را از دست می دهد.
مقدار باقی مانده هم از سظح مورد نظر عبور کرده و وارد محیط مجاور می شود.
عایق صدا در این بخش می تواند مانع از عبور صوت گردد.
هر چه میزان جذب صوت در عایق صدا بیشتر باشد قدرت انتقال صوت کاهش می یابد.
برای انجام یک عایق صدا روی جداکننده باید لایه با چگالی سطحی آن در نقاط مختلف روی یک سطح یکسان باشد.
